Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ΕΚΟΥΣΙΑ Ή ΑΚΟΥΣΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΚΟΥΣΙΑ Ή ΑΚΟΥΣΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑΣ.
Με θλίψη τουλάχιστο, παρακολουθώ από μακριά τα γεγονότα ντροπής και οδύνης προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου σε ελεγχόμενα επίπεδα όχι τόσο λογω των καταστροφών και των λεηλασιών αλλά λογω της υποκρισίας γύρω μου η οποία ξεχειλίζει ξεδιάντροπα. Στο όνομα αυτού του περιβόητου νεολαιίστικου κινήματος το οποίο «ξεχείλισε από οργή και πόνο για τον άδικο χαμό του συμμαθητή τους », και ξέσπασε στην υλη, γίνονται απίστευτα πράγματα από τους αυτόκλητους εκφραστές της ελευθερίας της δημοκρατίας ,και τα λοιπά βαρύγδουπα λόγια.
Θελω να πω πρωτίστως ότι λυπούμαι και αποδίδω πραγματικό φόρο τιμής σε όλους τους πεσόντες απανταχού της γης και ιδίως σε αυτούς που έπεσαν γι αυτό που πίστευαν.
Υπάρχουν όμως και όρια τα οποία έχουν κατά τεράστιο βαθμό παραβιαστεί. Έχοντας βάση βέβαια την λογική με την οποία θα πρέπει να βασανίζουμε την σκέψη και τον λόγο μας και να αναζητούμε , την αλήθεια ψύχραιμα και όπως αρμόζει τουλάχιστον σε ανθρώπους που θέλουν να αποκαλούνται , κληρονόμοι ενός πολιτισμού που αν μη τι άλλο κάποτε έφτιαξε πράγματα σε αυτούς τους τόπους που τώρα καίγονται και λεηλατούνται όπως έχει συμβεί άλλωστε τόσες και τόσες φορές θα παραθέσω κάποιες ερωτήσεις (ερωτηματικά) πρωτίστως στον κάθε έναν αναγνώστη του παρόντος χωριστά και δευτερευόντως στους φυσικούς αποδεκτές του τραγικού αυτού συμβάντος ,τους γονείς του νεκρού παιδιού.
Δεχόμαστε ή όχι ότι κάθε οργανωμένο κράτος (προσοχή , κράτος όχι κυβέρνηση) υποχρεούται αν θέλει να ανήκει σε αυτό που λέμε σύγχρονο πολιτισμό να έχει εκείνους τους θεσμούς οι οποίοι διαφυλάττουν, εξασφαλίζουν επιβλέπουν και εφαρμόζουν νόμιμες διαδικασίες και ενέργειες προς τούτο , δηλαδή την ομαλή συμβίωση των πολιτών , την δίκαιη και αξιοκρατική αντιμετώπιση των αιτημάτων τους , και εν γένει να προάγει την ανάπτυξη την ευημερία και το καλώς γίγνεσθαι κατά τον ρουν της ιστορίας του;
Δεχόμαστε ή όχι ότι ένα κράτος όπως το παραπάνω θα πρέπει να απαρτίζεται από πολίτες οι όποιοι το σέβονται (όχι κατ’αναγκη το αγαπούν ) και τουλάχιστο δείχνουν διάθεση για συνεργασία και μια ελάχιστη καρτερία και ανοχή προς τους καθημερινούς κανόνες που απορρέουν από μια τέτοια σχέση καλής πιστής εκατέρωθεν;
Δεχόμαστε ή όχι ότι από μια τέτοια σχέση όπως η παραπάνω απορρέουν υποχρεώσεις και από τις δυο πλευρές τέτοιας σημασίας ώστε η καταστρατήγηση τους είτε από την μια είτε από την άλλη πλευρά να είναι ένα πλήγμα όπως είναι η απιστία σε μια συζυγική σχέση η προδοσία σε μια φιλική και πάει λέγοντας;
Δεχόμαστε ή όχι ότι προσπαθώντας να συνάψουμε τέτοιες σχέσεις οι οποίες προϋποθέτουν τα παραπάνω είναι γιατί μας το επιβάλει η λογική μας αλλά και το συμφέρον μας διότι από ένα τέτοιο κράτος θα περιμένουμε να μας περιθάλψει όταν χρειαστεί (δεκάρα δεν δίνω για μένα αλλά εννοώ κυρίως τους δικούς μας ανθρώπους) θα πάνε τα παιδιά μας σε σχολείο που διαφέρει τουλάχιστο από στάβλο σε ένα περιβάλλον που θα έχει πράσινο δέντρα σχολικούς τροχονόμους δασκάλους καταρτισμένους και όχι απαραίτητα ποτισμένους και φανατισμένους από σύγχρονες ιδεοληψίες ,και τα λοιπά και τα λοιπά.
Δεχόμαστε ή όχι ότι οι πολίτες ενός τέτοιου κράτους έχουν τις υποχρεώσεις τους οι οποίες απορρέουν από την κοινή λογική και η οποία λέει ότι ο αστυνομικός λειτουργός όπως όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί είναι εντολοδόχος ΜΑΣ να κάνει τον έλεγχο εκεί που πρέπει (δεν το κρίνει ο ελεγχόμενος αυτό – έλεος ) να προστατευσει να βοηθήσει και τέλος υπάρχει και αυτό να επιβάλει τον νόμο;
Δεχόμαστε ή όχι ότι μπορεί ανάμεσα μας να υπάρχουν άνθρωποι οι όποιοι δεν εκφράζονται από μια τέτοια αντίληψη περί σχέσεων είτε σε ιδεολογικό επίπεδο είτε σε καθημερινό προσωπικό επίπεδο είτε ακόμη και σε πολιτειακό επίπεδο δεχόμενοι πάντως την οργανωμένη μορφή των κοινωνιών σε κράτη και εννοώ την μαρξιστική άποψη του ΚΚΕ και το οποίο εξαιρώ από τους υπαινιγμούς που ακολουθούν.
Δεχόμαστε ή όχι κάθε γονέας και ιδιαιτέρως αυτός του οποίου το παιδί βρίσκεται στην εύφλεκτη και ανώριμη πάντως δυναμική και ευάλωτη σε ιδεολογικές προσεγγίσεις ηλικία της εφηβείας , οι οποίες υπόσχονται αεργία (όχι ανεργία) ευτυχία μέσω απλά ονειροπολήσεων χαλαρότητα και υπερελαστηκότητα της καθημερινότητας τους συμμέτοχη δηλαδή σε ένα ρωμαϊκό όργιο κατάποσης τεραστίων όγκων ευτυχίας , φιλοφρονήσεων ξεφαντώματος , και ξεγνοιασιάς ,οφείλει λοιπόν κάθε τέτοιος γονέας να εξηγήσει στο παιδί του ότι το παιχνίδι που λέγεται κλέφτες και αστυνόμοι σε αυτήν την ηλικία είναι άκρως επικίνδυνο ισης επικινδυνότητας με το να δώσω σε ένα παιδί μια χειροβομβίδα απλά και μόνο επειδή του αρέσει και το ενθουσιάζει το θέαμα και να του πω παίξε αλλά πρόσεχε μη χτυπήσεις.
Δεχόμαστε ή όχι κάθε αστυνομικός ο οποίος βρίσκεται υπό την απειλή 10-20 -5 αγνώστων ατόμων (με καλλυμενα τα πρόσωπα τους )όσο εκπαιδευμένος κι αν είναι (τι υποκριτικό επιχείρημα ) μπορεί να αντιδράσει σαν ζώο που κινδυνεύει η ζωή του (αυτό λέγεται ένστικτο ) και πως τα ίδια αν όχι χειρότερα θα κάναμε αν κάθε ένας από μας βρισκόταν στην θέση του;
Δεχόμαστε η όχι ότι είναι πιο εύκολο τα δυναμικά παιχνίδια που αναζητά πλέον η εφηβια αλλά πάντως παιχνίδια ,αντί να τα παίξουμε εμείς οι ίδιοι με τα παιδιά μας γιατί πλέον τα χρόνια έχουν βαρύνει πάνω μας , η γιατί έχουμε άλλες πολύ πιο σοβαρές ασχολίες , αλλά και μόνη αυτή η γαλούχηση και η εκχώρηση εν λευκώ αυτής της υποχρέωσης μας σε χώρους και ανθρώπους οι οποίοι με τεράστια χαμόγελα και θέρμη αναζητούν αυτόν τον ρόλο (θα πούμε γιατί παρακάτω) συνιστά εγκληματική αμέλεια προς το παιδί μας .
Αν δεν ήταν ο αστυνομικός θα ήταν η coca , ή θα ήταν μια βόλτα με το γρήγορο αυτοκίνητο του μπαμπά τυφλά στο μεθύσι και μετά σε μια στροφή…, θα ήταν η θυσία του μέλλοντος του συμμετέχοντας σε άσκοπη κατανάλωση ενέργειας στο τίποτα, και αν επιβίωνε από όλα αυτά η τα προσπερνούσε με κάποιο τρόπο θα κατέληγε στην ερωτική κλίνη ανθρώπων που τα παρακολουθούν αυτά από μακριά και χαμογελώντας βέβαια που νέο αίμα νέων θα χτυπήσει την πόρτα τους και θα τους ζητήσει ιδεολογική στέγη και τροφή και ως διασωστες και κλειδοκράτορες της γνώσης την ίδια στιγμή που κοιτούν κάνοντας βρώμικες σκέψεις τους νέους όταν απομακρύνονται από την μέση και κάτω θα τους την προσφέρουν με εκείνο το αποκρουστικό μελιστάλαχτο και ύπουλο χαμόγελο και ζητώντας τους τα οφέλη τα οποία βέβαια είναι η συμμετοχή στην ανατροπή του καθεστώτος στην αντικατάσταση του με ένα άλλο -πιο άραγε θα έχετε βέβαια ακούσει περί ‘ζαπατιστας’ ‘Βολιβίας ’και άλλων προτύπων - αλλά αυτό που κυρίως έχει σημασία είναι η συμμετοχή στην βουλή με ένα τρία τοις εκατό κατ’ελαχιστο και επιχορήγηση έτσι από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Διότι βέβαια δεν υπάρχει τίποτα καλλίτερο από το να σε πληρώνουν καλά χωρίς να προσφέρεις τίποτα να κάνεις την ζωή σου και το μονό που είσαι υποχρεωμένος να κάνεις είναι να αντιδράς σε κάθε τι να διαδηλώνεις να επικαλείσαι καταπίεση μη δημοκρατία να σιωπάς ένοχα σε κάθε όργιο βανδαλισμών καταλήψεων και τέλος να επιστρέφεις τον Αλέξη και τον κάθε Αλέξη ένα ψυχικό ράκος έχοντας απομυζήσει κάθε ελπίδα και κάθε διάθεση για ζωή μέχρι την επόμενη εξέγερση που θα σου δώσει λίγους ψήφους ακόμη ,θα βολέψεις μερικούς συνδικαλιστές ακόμα στο πανεπιστήμιο -γιατί σημειωτέον είμαστε και μορφωμένοι όχι σαν τους μπάτσους - και τα λοιπά και τα λοιπά.
Δεχομαστε η όχι ότι κυριως αυτοι που αντιδρουν είναι βολεμενοι με τον ένα η τον άλλο τροπο. Και κατά καποια διαβολικη συμπτωση είναι ολοι δημοσιοι υπαλληλοι και οι οποιοι προσπαθουν να καταστρεψουν ποιον; Αυτόν που τους παρεχει τις γενναιες απολαβες τους.Αντι να το ευγνωμονουν και να βαζουν και τα παιδια τους που τα σπουδαζουν σε πανακριβα κολλεγια να κανουν το ιδιο σιωπηλα τα ενθαρρυνουν προς τη βεβηλωση και την καταστροφη.
Ο άλλος δρομος θα ηταν λιγοτερο επικυνδυνος αλλα το ιδιο καταδικασμενος στην μιζερια και στην μετριοτητα αλλα τουλαχιστο το παιδι αυτό θα ειχε μια ελπιδα να φυγει σε καποιο άλλο κρατος σαν αυτο που αναφερθηκε παραπανω να κανει τις συγκρισεις του να φτιαξει την οικογενεια του σε μια ειρινικη τετοια συνυπαρξη κρατους πολιτη ή αλλιώς να εγκλωβιστει σε αυτό το πραγμα που βλεπουμε γυρω μας μια ατελειωτη ασχημια μια ζωή που δεν μας αξιζει που δεν τη θελουμε αλλα την ιδια στιγμη ψαχνουμε χιλιες δικαιολογιες να υπερασπιστουμε τις δημοκρατικες μας ευαισθησιες τα υποτιθεμενα κινηματα τις ατελειωτες εκκλησεις για περισσοτερη δημοκρατια λες και προκειται για δοσεις ουσιων σε εξαρτημενα ατομα,και βρισκουμε αλλοθι στους αστυνομικους στο κρατος και τα λοιπα και τα λοιπα.
Φιλε Αλεξη ησουν ένας από ολους εμας.Δεν τα καταφερες όπως δεν θα τα καταφερει και καποιος φουκαρας που κινδυνευει και παει στο ΕΣΥ για να εξυπηρετηθει χωρις γνωστους και χωρις πολλα χρηματα, όπως δεν θα τα καταφερει ο καθενας να επιβιωσει σε μια κοινωνια που εχει ποινικοποιησει τον σεβασμο στην δημοσια περιουσια και τα δημοσια αγαθα , όπως δεν θα τα καταφερει και ο συμμετεχων σε καποιο διαγωνισμο του δημοσιου που δεν θελει να παρακαμψει δεν θελει να παρακαλεσει δεν θελει να γινει υποδουλος του συστηματος, όπως δεν θα τα καταφερει ο αδυναμος και χωρις υψηλες γνωριμιες πολιτης αυτου του κρατους , όπως δεν τα καταφερε ο αστυνομικος που σε πυροβολησε.
Αν δεν υπηρχε ο μικρος μου γιος στη ζωη μου θα σε ζηλευα.
Καλό ταξίδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου